Powered By Blogger

martedì 22 gennaio 2013

Luci d'inverno (reg. Ingmar Bergman - 1962)

'dic, age, frigoribus quare novus incipit annus,
     qui melius per ver incipiendus erat?               
omnia tunc florent, tunc est nova temporis aetas,
     et nova de gravido palmite gemma tumet,
et modo formatis operitur frondibus arbor,
     prodit et in summum seminis herba solum,
et tepidum volucres concentibus aera mulcent,              
     ludit et in pratis luxuriatque pecus.
tum blandi soles, ignotaque prodit hirundo
     et luteum celsa sub trabe figit opus:
tum patitur cultus ager et renovatur aratro.
     haec anni novitas iure vocanda fuit.'               

Orsù, dimmi perché il nuovo anno comincia con il freddo,
Mentre sarebbe cominciato meglio con la primavera?
Allora tutto è in  fiore, allora la stagione si rinnova:
e nel pregno tralcio si gonfia la nuova gemma,
l’albero si riveste di fronde già ben formate
e alla sommità del suolo si schiude il seme dell’erba,
gli uccelli con vari canti addolciscono l’aria tiepida,
e gioca il gregge ruzzando nei prati. Allora
il sole è mite, riappare la rondine, prima invisibile,
e sotto un’alta trave fissa il nido di fango,
il suolo si lascia coltivare e rinnovare dall’aratro.
Questa doveva giustamente chiamarsi apertura dell’anno.
Ovidio, op. cit.


Nessun commento:

Posta un commento